یکی از رسوم رایج مراسم تدفین در روستای بیژایم، روشن کردنآتش بر سر قبر میت است. این آتش همزمان با غروب آفتاب در شب اول دفن، بر گور میتافر‌خته می شود. روشن شدن آتش ناخود آگاه آدمی را به سنت های دیرین ایران کهنرهنمون می سازد و آدمی را بر بال خیال به برج خاموشان می برد. همان جایی که زرتشتیان،مرده هایشان را در آن می‌گذاشتند تا گوشت شان توسط درندگان و پرندگان خورده شود وآنگاه باقی‌مانده استخوان‌ها را درون چاه میانه دخمه، انبار می‌کردند. آنها سطحداخلی دخمه را به صورت گرد با سنگ مفروش می کردند و آن را به سه قسمت تقسیم مینمودند. قسمت انتهایی مخصوص مردها، قسمت میانی مربوط به خانم ها و قسمت داخلیمخصوص کودکان بود. در هر دخمه، پنجره کوچکی به منظور رساندن نور به اجساد در دیوارتعبیه می کردند. این نور را آتش سوزها که در ساختمانی مجاور دخمه ساکن بودند، تامینمی کردند. دلیل این کار این بود که زرتشتیان اعتقاد داشتند روح سه روز همراه بدنباقی می ماند و آن ها با روشن کردن آتش، قصد داشتند که مرده دراین ایام، احساستنهایی نکند. اما آنچه در بیژایم اتفاق می افتد گونه ی تغییر یافته ی این آییناست. در اینجا فقط در شب اول دفن، بر گور میت آتش روشن می کنند و فلسفه ی آن را درامان ماندن جسم میت از شر حیوانات مرده خوار می پندارند. مردم بیژایم بر اینباورند که بعد از غروب آفتاب، آنگاه که تاریکی بر گورستان خیمه می افکند و مردماندر خانه ها سر بر بالین آسایش می نهند، حیوانات درنده و مرده خوار، میت تازه بهخاک خفته را نبش قبر می کنند و آن را طعمه ی خویش می سازند. آن ها این آتش را میافزودند تا این حیوانات از هول شراره ها به قبر نزدیک نشوند. این باور عامه استاما شاید شعله های برج خاموشان، راز آن را به گونه ای دیگر برای ما تفسیر نماید. آیین روشن کردن آتش در گورستان
بادهای روستای بیژائم
تعزیه خوانى در بیژائم
آتش ,روشن ,ها ,میت ,مرده ,ی ,آن را ,را به ,می کردند ,و آن ,روشن کردن
درباره این سایت